Een historische mislukking?

Hoe lang kan je als politicus een probleem onder de mat schuiven?

Al eind 2011, luttele dagen nadat het akkoord over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV was bereikt, raakte al bekend dat er domweg verkeerde cijfers waren gebruikt bij het berekenen van het aantal Nederlandstalige en Franstalige rechters in Brussel. Omdat sommigen dat nog probeerden te ontkennen, doken er daarna nog statistieken en e-mails op die de pijnlijke vergissing moesten bewijzen. En toch stak iedereen de kop in het zand. Niemand wilde morrelen aan het 'historische' akkoord. Intussen bleven de Brusselse magistraten waarschuwen voor een chaos met de Nederlandstalige rechtszaken. Er trokken zelfs 68 magistraten naar het Grondwettelijk Hof om de nieuwe wet aan te vechten. Als signaal kon dat tellen.

Maar neen, zelfs vandaag is er een omerta over de studie die het kantoor KPMG heeft gemaakt over het aantal rechters dat echt nodig is in Brussel. Om de Franstaligen niet te bruuskeren, luidt het. Na de vakantie zal er wel over onderhandeld worden. Intussen: ssst. Maar hoe langer we wachten, hoe dichter de volgende verkiezingen naderen en de onderhandelingen nog moeilijker zullen zijn. Wat als de Franstalige partijen de hele studie van KPMG in twijfel trekken? Dan is de impasse compleet. Terwijl deze splitsing sowieso niets meer is dan een symbooldossier. Ze gaat zelfs in tegen de grote hervorming van het gerecht. Ze zal alleen meer geld kosten aan de belastingbetaler, zonder het gerecht efficiënter te maken. Integendeel. Terwijl justitie in België, en bij uitstek in Brussel, al decennia snakt naar meer efficiëntie. Stevenen we af op een historische mislukking?